ONS

VERHAAL

Lotts of love is er dankzij onze prachtige dochter Lott. 


Wie zijn wij

Ik ben Astrid. Trotse mama van Matte en Lott. Al 13 jaar liefdevolle partner van Seppe.
We zijn een doorsnee jong gezin, druk bezig om alle ballen in de lucht te houden, zoals zovelen. En in ons nog relatief jong leven toch al wat watertjes doorzwommen, dachten we. Maar niets dat we niet aankonden of durfden.
Tot op 16 maart 2021 onze wereld stopte met draaien. En net daar start Lotts of love. 




Lott 

Onze prachtige dochter, geboren op 16 maart 2021. Zusje van Matte, de allerliefste grote broer. Na een vlekkeloze zwangerschap kwam ze tijdens een snelle, mooie bevalling ter wereld. Alleen bleef het heel stil. Ergens tijdens de bevalling, tijdens de weeën is haar hartje gestopt. We weten niet precies wanneer of hoe.

Onze wereld stopt met draaien. Hier ligt ze in onze armen, het mooiste en liefste meisje ter wereld. Waar we ineens veel te snel en volledig onverwacht afscheid van moeten nemen. Met geen pen is de pijn daarvan te beschrijven. Dus ik ga het ook niet proberen.

Ze verdient het mooiste afscheid, en ik kan met heel veel trots zeggen dat we dat fantastisch gedaan hebben. Seppe en ik, omringd door onze warme familie en fantastische vrienden. En vooral met de liefde en kracht die Lott ons geeft. 

Ze noemen Lott een sterrenkindje. Maar voor mij is ze de zon, want ze geeft minstens evenveel warmte en licht. 


De golf van liefde die Lott heeft teweeggebracht is onbeschrijfelijk. Ze heeft ons teruggebracht naar de essentie van ons bestaan, liefde. Zonder liefde is er niets. Haar liefde geeft ons de kracht om ons leven te leiden. Samen met haar, maar op een andere manier dan we verwacht hadden. Ze geeft ons de moed, om de allerbeste ouders te zijn, voor Matte maar ook voor Lott zelf. 



Bespreekbaar

Het is me heel duidelijk geworden tijdens ons rouwproces dat we niet geleerd hebben om met situaties als deze om te gaan. Alles moet altijd goed gaan. En als het eens wat tegensteekt, dan krijgen we even de tijd om ons te herpakken en moeten we verder. Ik heb zelf in het verleden te vaak de woorden loslaten en verwerken, het een plaats geven, … gebruikt. Maar oh boy, dit werkt zo niet. We moeten niets loslaten, we moeten niets verwerken. We gaan moeten leren hoe we hiermee kunnen leven. De pijn, het verdriet, het gemis, dat gaat nooit weggaan. En dat hoeft ook niet. Ik zal leren om alles van Lott mee te verweven in mijn leven. Om het voor mij leefbaar te maken. Om stilaan terug te durven genieten van mooie momenten, van het leven. Maar dat zal met vallen en opstaan zijn. En dat zal tijd vragen, waarschijnlijk mijn heel leven. 

De dood van een kind moet bespreekbaar zijn en blijven. Hoe dat moet, hebben we niet geleerd. Ik kan alleen maar hopen dat Lotts of love daarbij helpt. Aangeven dat ik graag over haar praat. Dat ze er is en dat ze er altijd zal zijn.